luni, 18 august 2014

Cand si cum oare ?

Nostalgie, tristete, lacrimi, faceti parte de mult din viata mea, dar parca acum am devenit si mai bune prietene, sa zici ca suntem "best friends". Mai vin si parul alb, ridurile, si ochii umflati, si vocea ragusita la pachet, hmmm ... not too sexy i may say. Zambetul vine mai degraba fortat sau gandit ca un semn pozitiv celor dragi, fara sa-l simt instalat acolo tot labartat de la sine pe fata mea si mai ales in sufletul meu ....
Ma uit la anii ce au trecut peste mine si ma intreb cum am ajuns aici ? Prin ce inlantuire de intamplari si prin ce minuni ne-minunat aparute am facut sa fiu mult prea des mai degraba negativa, trista si inchisa cand firea mea e atat de vesela si de deschisa ? sau era, timpul trecut pare mai potrivit.
Ma uit usor peste umar ... sa nu ma sperii prea tare de ce mi se arata si totusi nu vad cand am luat-o pe drumul asta al tristetii melancolic blegoase .... de la miopie mi s-o trage ? Sau de la prostie ? 
Nu vad acel loc in care daca m-as putea intoarce as schimba ceva in bine, si nu ma pot opri sa nu ma intreb de ce ... nu ca ar ajuta cu ceva. Si totusi, de dragul exercitiului ma intreb daca nu-l vad pentru ca a fost drumul ca o carare de munte si nu stiu cand am luat-o pe celalalt versant sau doar ochelarii au fost de cal si nu am vazut intersectiile.
Si mai conteaza oare ?
nostalgie, tristete, lacrimi, nopti nedormite, ochi umflati, riduri ....
Tre sa scap de voi. Cumva voi scapa ... candva. Doar sa nu pierd drumul cel bun. Care o fi oare ?